Tuesday, January 10, 2006

Valle Hermoso

Het familiebedrijf bestaat inmiddels zo´n vijftien jaar. Lilians moeder, doña Elena, moest al op jonge leeftijd meehelpen in het winkeltje van haar ouders. Toen haar moeder overleed, was ze twintig. Als oudste van acht kinderen droeg ze een grote verantwoordelijkheid. Haar jongste broertje was nog geen twee jaar oude. Doña Elena is voor zichzelf begonnen met een kleedje op de grond en vier paar schoenen die ze te koop aanbood. Korte tijd later had ze al een stand op de markt. Daarna opende ze met haar man de eerste vaste schoenenwinkel in Tupiza.

Later begonnen ze een eethuis. Momenteel hebben ze een winkel waarin ze drank, limonade, sigaretten en andere dingen verkopen. Hier is het altijd erg druk. Bovendien leveren ze als vaste `importeur´ van Coca Cola en Casa Real (sterke drank) in Tupiza aan alle kleinere winkels in de omgeving. Er zijn diverse op`slagplaatsen die tot aan de nok toe vol staan met kratten bier, limonade en sterke drank. In de vroege ochtend gaat Lilians vader op pad met een paar helpers om de bestellingen rond te brengen. De winkel is eigenlijk bijna dag en nacht open. Lilian zou graag zien dat haar moeder het wat rustiger aan zou doen, maar die wil daar niet veel van weten. Ook diep in de nacht bellen er mensen aan die bijvoorbeeld een fles bier willen kopen. Meestal worden ze nog geholpen ook, want Lilians moeder heeft er moeite mee om nee te verkopen.

Daarnaast is men dus zo´n 15 jaar geleden begonnen met Hostal Valle Hermoso. Het bedrijf biedt slaapzalen en kamers met eigen of gedeelde douche en wc. ´s Ochtends wordt er ontbijt geserveerd. Verder organiseert men paardrijtochten van twee uur tot vijf dagen en jeeptochten van vier dagen. De paarden en gidsen worden ingehuurd. Hetzelfde geldt voor de meeste jeeps met chauffeurs en koks.
Er is dus altijd heel veel te regelen en te coördineren. De kinderen hebben van jongs af aan meegeholpen. Ook nu, vanaf het moment van aankomst, zijn Lilian en haar broer en twee zussen aan het rennen en vliegen en organiseren.

Vanaf Oud en Nieuw wordt Tupiza overstroomd met jonge Argentijnse toeristen. Tegen het einde van de middag komen de bussen aan. Dan wordt het druk. Argentijnen zijn totaal anders dan Bolivianen. De Argentijnen zijn luidruchtig en druk. Gisteren waren er verder Australiërs, een Nieuw-Zeelander, een Duitser, twee Nederlanders, een groep Brazilianen en een aantal Amerikanen.

Sinds kort is er een tweede hostal geopend. De voorgevel van het `oude´ hostal is prachtig opgeknapt. Verder heeft men allerlei plannen om de zaak verder uit te breiden.

2 Comments:

At 10:56 AM, Blogger Salo said...

Hallo Jeronimo,

Leuk en interessant verhaal. Het verklaart ook de ondernemende spirit van Lilian. Wat wij ons afvroegen: Hoe laat of vroeg begint zo'n gemiddelde dag en wordt er ook siesta gehouden?; wat vindt de Boliviaanse ARBO-dienst daarvan?

 
At 5:02 PM, Blogger jeroen said...

Nee, een Arbodienst heb je hier niet. De ouders, broer en zussen van Lilian werken letterlijk dag en nacht. Om 7 uur begint het meisje dat schoonmaakt, dus dan staan ze klaar. Ze gaan pas laat slapen, meestal pas om een uur of 12 of 1 uur ´s nachts. En dan moeten ze er dus gemiddeld een stuk of vijf keer (soms vaker) uit om de deur open te doen voor gasten van het hotel!! Omdat ze nog geen portier hebben kunnen vinden, slaapt Lilians vader (62) in het andere hotel op de grond in een soort bezemkast.

Ik zou hun werktempo echt geen week volhouden, maar zij zijn het zo gewend. Siëstas doen ze niet aan, geen tijd voor. Zelf kom ik meestal pas om 9 uur uit bed. Heel soms, als ze echt geen oog hebben dicht gedaan, doen ze tussendoor even een dutje. Maar altijd worden ze wel weer geroepen: een chauffeur van een jeep wil iets bespreken of afrekenen, een leverancier of klant van de winkel, de metselaar of timmerman (er wordt continu verbouwd en verbeterd), enz. En dan moeten ze ook nog omgaan met de soms vervelende gasten. Petje af!

 

Post a Comment

<< Home