Dokter Bibber

Het is een beetje de vakantie van de lichamelijke ongemakken voor mij. In Brazilië was er nog niets aan de hand, behalve dat ik aan het strand mijn kop verbrandde. In Tarija kreeg ik diarree. Dat werd beter, maar bleef toch een beetje doorzeuren. In Tupiza had ik de eerste twee dagen last van moeheid en slapte, waarschijnlijk door de hoogte. Misschien ook een beetje kou gevat toen ik op de hoogvlakte in het moeras wegzakte. Na die twee dagen voelde ik me goed. Helaas gaf die fles drank tijdens het concert me weer een zetje in de verkeerde richting. Een futloos en grieperig gevoel. Op 2 januari ging het net weer wat beter, maar de volgende dag was ik snotverkouden. Met een schrale, rode neus van het snuiten liep ik rond. De dag daarop (gisteren) stond ik weer monter op, maar in de loop van de dag kreeg ik het steeds vaker warm en koud: Koorts. En dat terwijl ik in 2005 bijna niet ziek ben geweest.

Waar het aan ligt? Misschien aan het wisselvallige weer hier. Het is anders dan 3 jaar geleden. Elke dag wisselen zon en wolken met regenbuien elkaar af. Als de zon schijnt is het meteen heet. Maar de regen brengt kou met zich mee. Verder laat het regenwater als het is opgedroogd in de straten veel stof achter. Elke auto die langsrijdt wordt gevolgd door een enorme stofwolk. Tel daarbij op de hoogte van 3000 meter, die ik veel meer dan vroeger voel, en daar heb je denk ik de verklaring voor de ongesteldheden die me achtervolgen.

De Bolivianen hebben echter een andere verklaring. Gisteren ben ik naar de dokter geweest. Je kunt wel bij een van de vele `farmacias´ (drogisterij/apotheek) iets halen, maar die hebben er minder verstand van dan een echte dokter. Het verschijnsel huisarts ken men hier natuurlijk niet. Evenmin bellen tussen 7 en 9 om een afspraak te maken voor later in de week. Je stapt hier gewoon naar binnen bij de dokter. Hij zat in de wachtkamer te kletsen met zijn buurman, de tandarts. Even de koorts opnemen, tong uitsteken, diep ademhalen, luisteren met de stetoscoop en klaar. Dat is dan 20 bolivianos (2 euro).

Hoestdrankje, pilletjes slikken en niet douchen. `Heb je gedoucht dan?´ vroeg Freddy. `Ja, hij doucht elke dag!´ zei Lilian. Ja, dan was het natuurlijk zo klaar als een klontje! Je moet niet douchen! Daar wordt je verkouden van, dat is nogal logisch... De verdere dag heb ik maar even rustig aan gedaan op mijn kamer. Gelukkig begon het te regenen, dus ik had niet het gevoel dat ik veel miste. In opdracht van Lilian kwam de helper van mijn schoonvader een gloednieuwe kleurentelevisie op mijn kamer installeren. Daarvan hebben ze er een aantal gekocht voor het nieuwe hostal.

Vandaag gaat het wel weer. Maar nog steeds een beetje slapjes. Hopelijk is dat morgen eindelijk weer eens weg, want ik word er een beetje moe van. Verder ga ik zo veel mogelijk gewoon door met dingen die ik anders ook zou doen. Het is voor het eerst sinds een week onbewolkt. De lucht is hier dan niet gewoon lichtblauw, maar echt heet donker, diep, blauw. De rode bergen steken er prachtig tegen af.