Tiahuanacu

De bus naar Tupiza zou pas de volgende dag om half acht ´s avonds vertrekken, dus ik had tijd voor een excursie naar Tiahuanacu, een archeologische plaats op zo´n 75 kilometer ten noorden van La Paz. Na het ontwaken bleek dat er geen water uit de kraan kwam. Best lastig. Gelukkig hadden we nog net genoeg drinkwater om onze tanden te poetsen en voor een kattenwasje. Onze behoeften bleven liggen in de wc-pot, daar ging ik mijn bronwater niet aan verspillen.

Terwijl ik onderweg was, gingen Elffy en Lilian verder met hun inkopen. Onze eerste stop was op een uitkijkpunt, waar je een mooi uitzicht had over de toppen van de Cordillera Réal, de bergketen rond La Paz. Hoog steken ze uit boven de altiplano (hoogvlakte). De plaatselijke bevolking eert de bergen als goden. Nog altijd wordt er regelmatig geofferd aan de apu´s, de berggoden.



Bij Tiahuanacu kregen we een rondleiding door het museum en over het terrein met de opgravingen. Men heeft hier diverse tempels blootgelegd van een volk dat hier leefde voordat de Inca´s kwamen. Ruim drieduizend jaar heeft dit volk hier geleefd. Daarna verdwenen ze om onbekende reden. Hun nazaten werden opgenomen in het volk der Inca´s.

Het volk van Tiahuanacu heeft grote beelden van hun goden nagelaten, met tempels en poorten. Momenteel is men bezig met het uitgraven van een soort pyramide, vergelijkbaar met die van de Maya´s in Centraal-Amerika. De priesters wisten veel van astronomie. Op de grote beelden staan bijvoorbeeld precies 365 cirkels, één voor elke dag van het jaar. Verder zie je diverse planeten en sterrenbeelden afgebeeld. De beelden zijn duizenden jaren oud. Wat precies de betekenis is van alle beelden blijft gissen, want ze hadden geen schrift ontwikkeld om dingen op te schrijven. Ook hadden ze nog niet het wiel uitgevonden. De stenen die ze gebruikten komen van honderden kilometers ver. Deze hebben ze dus puur met spierkracht hier naartoe gesleept. Waarschijnlijk gebruikten ze overwonnen volken als slaven.



De grote monolieten zien er dreigend uit. De Spanjaarden hebben er rond 1550 kruisen en andere christelijke symbolen in gebeiteld om het kwaad te bezweren. Pas in het begin van de 20e eeuw werden de beelden weer gevonden. Men kon ze destijds nog niet echt op waarde schatten. Het grootste beeld werd in het centrum van La Paz geplaatst, en daarna voor het plaatstelijke stadion. Voetbalfanaten pisten er tegenaan en bekogelden het beeld met flessen. Er zijn zelfs beelden die tot in de jaren vijftig door het leger werden gebruikt bij schietoefeningen. Tegenwoordig worden ze hier streng bewaakt. Aanraken is strikt verboden. Men bouwt op dit moment een museum om alle beelden binnen te kunnen zetten.



Er is een zonnepoort, die dusdanig is geplaatst dat twee maal per jaar de zon precies door de poort op het beeld schijnt. Op deze plek heeft de Indiaanse president Evo Morales zijn inauguratie gevierd met een offer en oude rituelen die door de plaatstelijke Aymara-bevolking nog steeds in ere worden gehouden. Het is een mysterieuze plek. Een stukje verder ligt een soort kuil met muren waaruit diverse uit steen gehouwen hoofden steken. Ze hebben verschillende gelaatsuitdrukkingen, blij, droevig, serieus. Wat zou de functie van deze plaats zijn geweest? Bij de opgravingen vond men diverse botten, van dieren en mensen.



In de muur van de tempel zit een opening, gevormd als een oor. Als je aan de ene kant door de toeter spreekt, kun je het ver horen, alsof je een megafoon gebruikt. Als je aan de andere kant je oor voor het gat houdt, kun je duidelijk de stem horen van degene die een stuk verderop praat. Misschien stonden de priesters binnen en kon het volk zo vragen stellen. Als het antwoord van de priesters kwam, dacht het volk dat het de goden waren.

In het museum zie je onder meer vreemd gevormde schedels. Het was waarschijnlijk een statussymbool om een heel langwerpig hoofd te hebben. Bij baby´s werden ringen en strakke banden om de hoofdjes gelegd, zodat ze een heel langgerekt hoofd kregen. Er is ook een mummie gevonden. De muren zijn bijzonder ingenieus gemaakt, met stenen die precies in elkaar passen, zonder cement. Bepaalde versieringen komen overeen met versieringen van de Egyptenaren en andere volken elders ter wereld. Al met al een indrukwekkende plaats.