Belevenissen

Twee losse belevenissen die ik dacht ik nog niet heb opgeschreven:

1. Best wel diep
In Tarija nam neef Ronald ons mee naar het zwembad. We parkeerden de auto en kochten de kaartjes. Ik was me in het kleedhokje aan het omkleden toen Ronald me riep.
-`Kom maar naar buiten!´
`Wat is er aan de hand?´
-`Kijk maar eens goed naar het zwembad´ zei hij.
Ik keek nog eens goed en wat zag ik? Het zwembad was zo´n twee meter diep, maar er zat maar 20 cm water in! Toch waren er een paar Bolivianen aan het pootjebaden, je zag ze pas als je dichtbij kwam omdat ze diep beneden op de bodem zaten. De vrouw aan de kassa had niks gezegd. Morrend gaf ze het geld terug. `Het water is best wel diep´ zei ze nog.

2. Vreemde vogel
Ik zat achter de computer in de agencia, de open ruimte waar de toers worden geregeld. Verder was er niemand. Buiten is het altijd druk, er lopen veel mensen voorbij. Soms passeert er een vrouw die zelfgemaakte hapjes wil slijten. Jongetjes die ijs verkopen hebben meestal een toetertje bij zich om de aandacht te trekken. Zo´n ding met een knijpbal. Dus toen er een man in de ingang bleef staan, begeleid door een hoog piepend geluid, dacht ik dat hij ijs of iets dergelijks verkocht. Wel een vreemd geluid. Hij kwam binnen, beleefd groetend zoals hier gebruikelijk is, en vroeg: `Wilt u een vogel kopen?´
`Que?´
`Een vogel. Het is een hele mooie grote, ik maak een goede prijs!´
Hij kwam dichterbij en opende de boodschappentas die hij droeg. In die tas zat een grote zwarte vogel. Dát was dat piepende geluid. Het was gek omdat je totaal niet verwacht dat iemand een grote zwarte vogel meedraagt in eeen boodschappentas. Achteraf vraag ik me af of die vogel bedoeld was voor consumptie of om te houden als huisdier. Ik heb hem niet gekocht.