Kleermaker

Het is inmiddels een gewoonte geworden om als we hier zijn een paar pakken te laten maken door don Hugo, de sastre oftwel de kleermaker. Hij had vroeger een baantje op het gemeentehuis. Sinds hij een paar jaar geleden met pensioen is gegaan, heeft hij meer tijd voor zijn tweede baan: het kleermaken. Zijn werkplaats is een bescheiden kamertje aan de rand van de stad. De straat is hier nog niet geplaveid. Als het heeft geregend ligt er een grote plas voor de deur. Een wagen zonder vierwielaandrijving zou hier makkelijk vast komen te zitten.



Eerst gaan we stof kopen. In een van de hoofdstraten in het centrum van Tupiza ligt de winkel van don Euloterio en doña Roberta. De schoonfamilie woonde hier vroeger twee huizen verderop. De twee oudjes kennen Lilian vanaf haar geboorte. Ze zijn inmiddels halverwege de zeventig, voor Boliviaanse begrippen is dat heel oud. Aan de muren hangen open kasten met honderden stoffen in allerlei kleuren. De toonbank is een vitrine met daarin knopen, ritsen en alles wat je maar nodig hebt om kleren te maken.

In Tupiza stap je niet zo maar een winkel in om snel even wat te kopen. Trek er maar gerust een half uur of langer voor uit. Men informeert elkaar over en weer over de eigen gezondheid en die van alle kinderen, nichten en achterneven. Lilian kent uiteraard ook de kinderen van deze mensen.
'Don Euloterio, hoe is het toch met uw dochter Claudia?'
'Die woont in Santa Cruz'.
'En is ze al getrouwd?'
'Oeee, ja zeker! Ze heeft al drie kinderen.'
'Aaah, drie kinderen. Jongens of meisjes?'
'Twee jongens en een meisje'.
'Komt ze nog hier naartoe voor de feestdagen?'
'Nee, dit jaar komt ze niet'.
Zo gaat het nog even verder, tot alle nieuwtjes besproken zijn. Uiteraard vertelt Lilian ook uitgebreid oiver hoe het in het verre Holland is. Mij kennen ze nog van de vorige keer, dus ik babbel ook vrolijk mee. Steevast moeten we uitleggen dat we nog geen kinderen hebben. De vrouwen kijken dan schalks naar mij en laten me beloven dat ik er nu toch echt haast mee zal maken. 'De volgende keer als jullie terugkomen willen we een baby zien!' zeggen ze lachend.



Don Euloterio is een keurig heertje. Hij praat graag over vroeger, toen Lilian voor de deur speelde. Maar ook de laatste politieke ontwikkelingen zijn niet aan hem voorbij gegaan. Uiteindelijk maakt Lilian dan bekend dat we zijn gekomen om stoffen te kopen. De gewenste stoffen worden op de toonbank gelegd en we mogen ze uitgebreid keuren. Van de kleermaker hebben we al gehoord dat we voor elk pak drie meter nodig hebben. De stoffen van de beste kwaliteit kosten 95 bolivianos per meter.

Dan door naar het huisje van de kleermaker. Meestal staat de deur open. Zo niet, dan bonzen we hard op de deur van de buren om te informeren waar hij is. Zo nodig gaan we hem zoeken op het plein. Eerst weer uitgebreid alle nieuwtjes uitwisselen. Dan de maat nemen.



De kleermaker gaat vervolgens aan de slag op zijn antieke, met de voet aangedreven naaimachine, merk Hansa. Na twee weken zijn de pakken klaar.