Guarunjá

Vanmiddag zijn we van Sao Paulo naar Guarunjá gereisd. Het was leuk om Sao Paulo te leren kennen, maar het is niet een stad waarvan je zegt `hier hopen we nog vaak terug te komen´. De stad is immens groot. Het is na Seoul de grootste stad ter wereld met zo´n 11 miljoen inwoners in de gemeente zelf en nog eens iets van 8 miljoen in de omgeving. Maar er zijn geen echte herkenningspunten, geen `landmarks´. Er is niet iets als een Eiffeltoren of een Tower Bridge. Ook is er geen echt centrum, geen rivier, geen historische binnenstad. Sao Paulo is vooral een hele grote `urban jungle´ die zich eindeloos uitstrekt. Overal krioelt het van de mensen. Overal is er druk verkeer van auto´s en kamikazes op 125 cc motorfietsen. Overdag wordt er veel gehandeld op straat en in de kleine winkels. De uitstallingen worden weggehaald als het donker wordt. Tegelijkertijd gaan de neonlichten van de bars en dancings aan. De straat waar ons hotel aan lag, de Rua Augusta, ligt midden in het centrum. Vanuit het raam konden we in de verte de kruising met de Avenida Paulista zien, zeg maar de Champs Elysées (sp) van Sao Paulo. In de nacht liepen er dronkaards en veel meisjes die tippelen. Maar daar tussendoor lopen ook veel `gewone´ mensen, op weg naar huis. Alles loopt er een beetje door elkaar.

We hebben de belangrijkste punten van Sao Paulo leren kennen: de Paulista, het oudere deel rond de Praca Republica en Liberdade. Dat laatste is `klein Tokyo´ hier wonen en werken voornamelijk Japanners. Met de metro is alles goed bereikbaar. Wel jammer dat we nog geen zon hebben gezien. Hadden we niet verwacht in Brazilie. Maar het schijnt in Sao Paulo wel vaker bewolkt te zijn, vanwege de ligging in een vallei. De temperatuur was goed.

Vanmiddag hebben we de grote stad dus verruild voor de kust. Guarunjá is een badplaats. We wilden eigenlijk de taxi nemen tot het busstation, maar de taxichauffeur bood aan om ons te brengen, en voor die 90 km rekende hij een redelijke prijs: 140 reais. Het zal voor Brazilianen wel een vermogen zijn, maar wij gaan niet tobben voor 30 euro of daaromtrent. Het was een mooie rit door de bergen, met een hele lange tunnel. Het was mistig en nat, maar hier aan het strand is het lekker warm.

We zitten in een hotel waarvan de naam me even niet te binnen wil schieten. Op 5 meter van ons raam beukt de oceaan op de rotsen. Liggend op bed zie je dichtbij de jongens surfen op de golven. Aan de boulevard staan hoge flats. Het is echt zo´n badplaats. Wel lekker na de drukte van de stad. Veel toeristen zijn er niet, alleen wat Brazilianen. Nu ik erbij nadenk, we hebben nog niet één toerist gezien, ook niet in Sao Paulo.

Het is nu kwart over acht ´s avonds. De temperatuur is nog iets van 20 graden, maar er steekt wel een bries op van de zee. Lilian heeft veel gewinkeld. Ze is nu even weg om een afspraak te maken met de manicure. Als ze terugkomt, gaan we een restaurant zoeken. Eergisteren aten we bij een Italiaan in Sao Paulo. We wilden allebei iets anders (ik natuurlijk zonder vlees), maar dat was lastig. Individuele porties stonden wel op het menu, maar die ober had een heel verhaal. Toch willen we beiden graag gewoon een `individuele portie´ zeiden we. Geen probleem. Nog eens nagevraagd en het werd bevestigd. Maar uiteindelijk kregen we toch allebei een enorme schaal, met eten voor drie of voor mensen. De ober bood na afloop zelf aan om het in een `doggy bag´ te doen. Ik zou het normaal niet doen, maar voor deze keer toch maar wel. Gisteren hebben we het restant lekker opgebakken in de keuken van onze suite..

Nu heb ik echt honger gekregen, dus de rest volgt later!